سونیا کووالوسکایا

سونیا کووالوسکایا
متولد	۱۵ ژانویه ۱۸۵۰ مسکو، امپراطوری روسیه
مرگ	۱۰ فوریه ۱۸۹۱ (۴۱ سال) استکهلم،سوئد
رشته فعالیت	ریاضیات
محل کار	دانشگاه استکهلم آکادمی علوم روسیه
استاد راهنما	کارل وایراشتراس
دلیل شهرت	قضیهٔ انتگرال کوشی-کووالسکی به دلیل کمک‌هاییش به معادله دیفرانسیل با مشتقات پاره‌ای

سونیا کووالوسکایا یا سوفیا کووالسکی (به روسی: Со́фья Васи́льевна Ковале́вская)‏

(تولد ۱۵ ژانویهٔ ۱۸۵۰ - مرگ۱۰ فوریهٔ ۱۸۹۱) از ریاضی‌دانان برجسته سده نوزدهم است و نخستین ریاضی‌دان بزرگ زن و اولین زنی بود که در شمال اروپا به مقام استادی کامل رسید. او همچنین از اولین زنانی بود که در یک روزنامهٔ علمی به عنوان ویرایشگر کار می‌کرد.

سوفیا ریاضیات را در ۱۲ سالگی بدون هیچ معلمی به صورت خودآموز شروع کرد. پدرش به دلیل فقر، کاغذهای چرکنویس درهمی از معادلات دیفرانسیل و انتگرال را به جای کاغذ دیواری بر دیوار خانه چسبانده بود و سوفیا با سه سال تلاش توانست معنی آنها را کشف کند.^[۱]

۱۰ درس مهم زندگی از انشتین

۱۰ درس مهم زندگی از انشتین

1- تخیل مهم تر از دانش است چراکه دانش محدود است اما تخیل همه ی هستی را در آغوش دارد، پیشرفت را مشابه سازی می کند و در مقابل چشمانت قرار می دهد و قادر است انقلابی سهمگین به پا کند.

2- تفاوت بین نبوغ و حماقت در آن است که نبوغ محدودیت هایی دارد.

3- هرگز پرسشگری را کنار نگذار، کنجکاوی بشر حتماً علتی دارد.

4- علم بدون دین سست است و دین بدون علم کور.

5- دو چیز نامحدود است، جهان و حماقت بشر! البته درباره ی جهان مطمئن نیستم!

6- افتادن در دام عاشقی احمقانه ترین کاری نیست که بشر انجام می دهد ولی مطمئناً علت این افتادن جاذبه ی زمین نیست.

7- زیباترین تجربه ها ناشناخته ترین آن هاست و این اساسی ترین احساسی است که خاستگاه علم و هنر ناب محسوب می شود.

8- کسی که هرگز اشتباه نکرده، کسی است که هرگز تلاش نکرده است.

9- بیشتر از آن چه برای موفق بودن تلاش می کنی برای با ارزش بودن تلاش کن.

10- چشمگیرترین اثرات کاربردی علم آن است که به ابداع چیزهایی میدان می دهد که بر غنای زندگی می افزایند، هرچند آن را پیچیده تر هم می کنند.

30 بهمن - سالروز درگذشت "ماریوس سوفوس لی"

30 بهمن - سالروز درگذشت "ماریوس سوفوس لی"

 

 

شناسنامه
زادروز	۱۷ دسامبر ۱۸۴۲
درگذشت	۱۸ فوریه ۱۸۹۹ (۵۶ سال) اسلو نروژ
رشته فعالیت	ریاضیات
محل کار	دانشگاه اسلو، دانشگاه لایپزک
دلیل شهرت	جبر لی گروه لی

ماریوس سوفوس لی (به انگلیسی: Marius Sophus Lie)‏ (liː) (۱۷ دسامبر ۱۸۴۲ - ۱۸ فوریه ۱۸۹۹ (میلادی)) ریاضی‌دانی نروژی بود که به خاطر فعالیت‌هایش در زمینه تقارن و گروه لی مشهور است.

26 بهمن - سالروز درگذشت داوید هیلبرت

داوید هیلبرت (زادهٔ ۲۳ ژانویه ۱۸۶۲ در کنیگسبرگ، پروس شرقی؛ درگذشت ۱۴ فوریه ۱۹۴۳ در گوتینگن آلمان)، ریاضی‌دان آلمانی و یکی از مشهورترین ریاضی‌دان های قرن نوزدهم و همچنین، اوایل قرن بیستم. او یکی از تأثیرگذارترین ریاضی‌دانان در گسترش و پیدایش مکانیک کوانتومی و حتی نظریه نسبیت می‌باشد. از کارهای دیگر او، بنیان‌ریزی و گسترش آنالیز تابعی است.

او در کونیگسبرگ متولد شد و در سال ۱۸۸۴ از دانشگاه این شهر درجه دکتری گرفت و قریب ۱۰ سال را به تدریس در آن دانشگاه گذراند. سپس در ۱۸۹۵ به استادی دانشگاه گوتینگن رسید وتا آخر عمر در این شهر زیست.

تلاش ها و دستاوردها

هیلبرت یکی از مؤسسان ریاضیات قرن بیستم و در بسیاری جهات، به‌وجود آورنده مکتب صورتگرایی ریاضیات است که در ریاضیات محض این قرن نفوذ زیادی داشته‌است. یکی از دستاوردهای اساسی او در صورتگرایی، مبناهای هندسی (foundations of geometry) اوست، که برخلاف مبانی آکسیوماتیکی نسبتاً شهودی‌تر اقلیدس، در بنا کردن هندسه بر مبنای آکسیوماتیکی محض مطرح شده‌است. کارهای ریاضی او بسیار عمیق و متنوع است. از جمله می‌توان تئوری پایاها، تئوری میدان‌های جبری و تحقیق در مبانی هندسه و تحقیق در مبانی ریاضیات و معادلات انتگرالی و فیزیکی را ذکر کرد. او سهم عظیمی در آنالیز ریاضی داشت. فضاهای برداری بی نهایت بعدی ابداعی او که به فضاهای هیلبرت مشهورند راه را برای بنیانگذاری آنالیز تابعی گشود.

در سال ۱۹۰۰ در کنگره بین‌المللی ریاضیات، قرن تازه را با مطرح کردن فهرست مشهور ۲۳ مسئله‌ای خود، افتتاح کرد. مسائلی که از آن زمان تاکنون ریاضیدانان را به خود مشغول کرده، مبلغ عظیمی از آثار مهم هشتاد سال گذشته را بوجود آورده‌اند.

بنا به دلایل فوق، هیلبرت اغلب به عنوان ریاضیدانی مطلقاً محض شناخته می‌شود، اما وی رئیس سمینار فیزیک اتمی مشهور گوتینگن نیز بود، که تاثیر عظیمی بر توسعه نظریه کوانتوم داشت.

فضای هیلبرت، نامیده شده به نام داوید هیلبرت، یک فضای برداری کامل است که نورم آن (معادل قدر مطلق) از طریق ضرب نرده‌ای تعریف می‌شود. در مکانیک کوانتومی فضای هیلبرت مختلط و اصولا بینهایت بعدی است ولی در شرایط خاصی هم بعدهایش می‌توانند متناهی باشند.

۹ دی - سالروز درگذشت "لئوپولد کرونکر"

۹ دی - سالروز درگذشت "لئوپولد کرونکر"

 

شناسنامه
زادروز	۷ دسامبر ۱۸۲۳ - لگنیتسا، پادشاهی پروس
درگذشت	۲۹ دسامبر ۱۸۹۱ - برلین، امپراطوری آلمان
ملیت	آلمانی
رشته فعالیت	ریاضی دان و منطق دان
دلیل شهرت	دلتای کرونر

 

لئوپولد کرونکر (به هلندی: Leopold Kronecker)‏‏ , (۷ دسامبر ۱۸۲۳-۲۹ دسامبر ۱۸۹۱) ریاضی‌دان و منطق‌دان آلمانی بود

معتقد بود حساب و آنالیز باید بر پایه عددهای صحیح بنا شوند. او در یک جمله معروف می‌گوید:

خداوند اعداد طبیعی را خلق کرد، همه چیزهای دیگر کار انسان است.

اهمیت کارهای او بیشتر در جبر و منطق ریاضی است. همچنین او از مخالفان سرسخت کانتور و از پیشگامان شهودگرایی ریاضی بود. برخی نمادها و معادلات ریاضی همچون دلتای کرونکر به نام او نامگذاری شده‌است.

17 آذر - سالروز درگذشت پروفسور سیدمحمدتقی فاطمی

سید محمد تقی فاطمی، ریاضیدان ایرانی، در سال ۱۲۸۳ ه.ش در اصفهان متولد شد و در سال ۱۳۷۴ در مشهد درگذشت.

زندگی

پروفسور حاج سید محمد تقی خان فاطمی در سال ۱۲۸۳ در اصفهان متولد شد

پس از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه عازم فرانسه شد و پس از نگارش رسالهٔ تخصصی " استعمال گروه ها در هندسه " و کسب درجهء دکتری ریاضیات از دانشسرای عالی پاریس به میهن بازگشت.

در ایران ایشان را پدر علوم ریاضی نوین می‌دانند. پروفسور حاج سید محمد تقی خان طباطبائی فاطمی نائینی از دو سو از سادات طباطبائی و از خوانین نائین و إصفهان بود. ایشان از استادان دارای درجهء پروفسور آگرژه در رشتهء مکانیک از دانشگاه پاریس بود. بیش از چهل و پنج سال سابقهء تدریس در سطوح عالیه دانشگاهی در تهران و مشهد داشت و بسیاری از ریاضیدانان بزرگ ایرانی خود را از شاگردان ایشان میدانند. پروفسور فاطمی مسلمان شیعی از طایفهء شیخیهء باقریه بود و بعضی از کتب دینی شیخیه از جمله کتب طریق النجاة را تدریس میکرد.

مسلط به زبان های عربی و فرانسه بود.

آن مرحوم از خدام افتخاری آستان قدس رضوی بود و مدفن او نیز در حرم مطهر حضرت امام هشتم علیه السلام در صحن نو میباشد.

مرحوم دکتر احمد بیرشک از استادانی بود که با مرحوم فاطمی در گروه خرد در تألیف کتاب های ریاضی دبیرستانی همکاری داشت.

کتاب مکانیک استدلالی از آثار ایشان است.

وی در آذر ماه سال ۱۳۷۴ شمسی در مشهد مقدس در گذشت.

فرزندان

از آن مرحوم شش فرزند باقی مانده است سه پسر و سه دختر. پسر بزرگ ایشان پروفسور سید محمد خان فاطمی از دانشمندان أختر فیزیک و ساکن آمریکا است که در سازمان فضائی ناسا خدمت میکند.

دو فرزند ذکور دیگر استاد، دکتر سید محمود فاطمی داروساز و مهندس سید سعید فاطمی در ایران زندگی می کنند.

دختران مرحوم استاد در امریکا هستند.

"لینک گفت و گو با مرحوم پروفسور محمدتقی فاطمی"

سال شمار زندگی استاد «پرویز شهریاری»

۲ آذر - سالروز تولد "پرویز شهریاری"

 

شناسنامه
زادروز	۲ آذر ۱۳۰۵ کرمان
درگذشت	۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۱ تهران
پیشه	ریاضی‌دان، نویسنده، معلم، سردبیر نشریات مختلف و مترجم
دین	زرتشتی
گفتاورد	«من در تمام زندگی خود در جست‌وجوی راستی‌ها، برلب پرتگاه حرکت کرده‌ام.۱/۱/۱۳۸۲»

پرویز شهریاری یکی ازمعلمان موثرو ازچهره های ماندگارآموزش وپرورش است. استاد شهرياري از چهره‌های ماندگار در عرصه علم و آموزش كشور، دوم آذرماه 1305 در محله «دولت خانه» كرمان به دنيا آمد.

وي پس از اتمام دوران ابتدايي خود در دبستان كاوياني به دبيرستان ايرانشهر و سپس دانشسراي مقدماتي كرمان رفت و از آنجا كه شاگرد اول و دوم‌ها مي‌توانستند براي ادامه تحصيل به تهران بروند، در دانشكده‌ ادبيات تهران به تحصيل مشغول شد؛ اما به دليل شلوغي (350 نفره) كلاس‌هاي ادبي و از آنجا كه در مجموع شش نفر از آنها فارغ‌التحصيل مي‌شدند به رشته رياضي كه كمتر از 10 دانشجو داشت، تغيير رشته داد.

وي، پس از پايان كلاس مقدماتي (معادل سال آخر دبيرستان) درصدد ورود به دانشگاه بر آمد.

شهرياري جوان مايل بود كه تحصيلات خود را در دانشكده‌ فني دانشگاه تهران ادامه دهد، ولي پس از مدتي دريافت كه فارغ‌التحصيلاني نظير وي جز از طريق ورود به دانشكده‌ علوم يا ادبيات حق تحصيل در دانشگاه را ندارند. بنابراين از سال 1324 در رشته‌ رياضي دانشكده علوم ثبت‌نام كرد و همزمان به تدريس در دبستان كاخ واقع در ميدان رشديه و كلاس‌هاي شبانه اقدام كرد.

نخستين كتاب شهرياري در سال 1327 به چاپ رسيد و در فروردين سال بعد براي نخستين بار به اتهام فعاليت‌هاي سياسي و ضدسلطنتي براي مدت سه ماه روانه‌ بازداشتگاه شد و از شركت در امتحان نهايي باز ماند.

پرويز شهرياري در دوران زندان، زبان روسي را كه يكي از مهمترين زبان‌هاي علمي روزگار بود، به طور كامل فراگرفت كه بركات اين امر در طول بيش از نيم قرن تلاش‌هاي علمي وي در ترجمه‌ ده‌ها كتاب علمي از زبان روسي نمود يافته است.

شهرياري جوان در سال 1329 - يعني زماني كه هنوز در زندان بود - يك مجموعه كتاب درسي رياضي دوره اول دبيرستان را تاليف كرد و نخستين اثر ترجمه‌ خود را كه يادگار دوران زندان بود در سال 1331 با عنوان «تاريخ حساب رنه تاتون» منتشر كرد.

وي از همان سال، تحصيلات خود در دانشكده‌ علوم را ادامه داد و در كنار آن تا 28 مرداد سال 1333 سردبيري هفته‌نامه «وهومن» را برعهده گرفت.

شهرياري، سرانجام در خرداد ماه سال 1332 ليسانس رياضي دانشكده‌ علوم و ليسانس دانش‌سراي عالي را دريافت كرد و با حكم آموزش و پرورش تا خرداد ماه 1333 به تدريس در دبيرستان‌هاي شيراز پرداخت.

به گزارش ايسنا، استاد در تابستان سال 1334 ازدواج كرد كه ثمره‌ اين ازدواج پنج فرزند بود كه تمامي آنها جز فرزند دومشان كه در هشت سالگي در اثر تصادف فوت كرد، به مدارج عالي علمي و تحصيلي دست يافته‌اند.

استاد تا آذرماه 1335 زندگي مخفيانه داشت و در آن مدت با نام مستعار در يك دبيرستان و آموزشگاه شبانه تدريس مي‌كرد تا اين كه دستگير شد و مدت 40 روز همراه با زن و فرزندش در خانه‌اي در تهران تحت بازداشت قرار گرفت و پس از آن به زندان پادگان قصر و سپس به قزل قلعه منتقل شد.

استاد شهرياري در فروردين ماه 1337 با قيد كفايت آزاد شد و از مهرماه سال 1338 به صورت حق‌التدريسي در دبيرستان‌هاي مختلف تهران به آموزش دانش‌آموزان همت گمارد.

راه‌اندازي نخستين كلاس كنكور در ايران، گروه فرهنگي خوارزمي، تاسيس دبيرستان پسرانه و انتشارات خوارزمي، تاسيس دبيرستان دخترانه مرجان، تدريس در دانشكده‌ فني دانشگاه تهران و دانش‌سراي عالي از جمله اقدامات استاد تا سال 1342 بود.

وي از سال 1342 تا 1349 در كنار فعاليت‌هاي وسيع آموزشي خود 90 شماره از مجله‌ «سخن علمي و فني» را منتشر كرد.

به گزارش ايسنا، استاد شهرياري، هم‌چنين از سال 1346 تا 1354 سرپرست دفتر ترويج علوم وزارت آموزش عالي بود و در آن مدت، نشريه‌اي به نام مسائل دانشگاهي براي استفاده‌ استادان دانشگاه‌ها منتشر مي‌كرد. وي در فاصله‌ سال‌هاي 1350 تا آذرماه 1354 گروه فرهنگي مرجان، انتشارات توكا و مدرسه‌ عالي علوم اراك را پايه‌گذاري كرد.

شهرياري، خود تا سال 1356 در اين مدرسه‌ عالي كه با كمك دكتر عبدالكريم قريب و دكتر حسين گل‌گلاب راه‌اندازي كرده بود، تدريس كرد. استاد هم‌چنين از سال 1354 تا 1362 مسووليت نشريه‌هاي جانبي دانشگاه آزاد و از سال 1356 تا اسفند 1371، انتشار 70 شماره از مجله «آشتي با رياضيات» و «آشنايي با رياضيات» و هفت شماره از نشريه‌ «آشنايي با دانش» را برعهده داشت.

سردبيري نشريه‌ «چيستا» از جمله‌ي ديگر فعاليت‌هاي علمي و فرهنگي استاد است كه از شهريور ماه 1360 تاكنون تداوم داشته است. علاوه بر اين وي از سال 1379 تا مهر ماه 1380، 17 شماره از ماهنامه‌ «دانش و مردم» را منتشر كرد.

در بيست و ششمين كنفرانس رياضي كشور كه فروردين ماه 1374 در كرمان برگزار شد، به پاس يك عمر تلاش علمي و آموزشي استاد پرويز شهرياري از او به عنوان پيشكسوت رياضي تجليل شد. در سال‌هاي 1376 و 1378 نيز در نخستين كنفرانس آموزشي رياضي در اصفهان و سومين گردهمايي شكوفه‌هاي رياضي در دانشكده علوم رياضي دانشگاه شهيد بهشتي از وي تقدير شد.

در سال 1379 به مناسبت سال جهاني رياضيات (سال 2000) در مراكز مختلف به عنوان پيشكسوت از استاد شهرياري تجليل شد و در ارديبهشت ماه 81 در مراسمي ويژه با حضور وزير وقت علوم، تحقيقات و فن‌آوري، دكتري افتخاري رياضي آن دانشگاه به استاد اعطا شد.

استاد پرويز شهرياري همچنين در آبان ماه 1384 در پنجمين همايش «چهره‌هاي ماندگار» به عنوان چهره ماندگار آموزش رياضيات ايران تقدير شد.

از اين استاد بزرگ بالغ بر 60 عنوان كتاب درسي رياضيات - از جمله دروه‌ كتاب‌هاي درسي رياضي سه سال اول دبيرستان نظام قديم، دروه‌ي كامل رياضيات دبيرستاني و كتاب‌هاي مسائل مربوط به آن و جبر سال سوم رشته‌ي رياضي فيزيك و سه جلد كتاب آناليز رياضي - بيش از 97 كتاب كمك درسي - به صورت ترجه و تاليف - حدود 20 كتاب در زمينه‌هاي مختلف تاريخ، فلسفه، كاربرد و آموزش رياضايات و 9 جلد كتاب سرگرمي در رياضيات به دانش‌آموزان و دانش‌پژوهان رياضي كشور ارائه شده است.

استاد شهرياري علاوه بر اين آثار، حدود 14 عنوان كتاب ديگر در زمينه‌هاي مختلف تاليف يا ترجمه كرده‌ كه در اين ارتباط مي‌توان به كتاب‌هاي دانشمندان و هنرمندان، خانه‌ اهريمن، دانش و شبه دانش، دو درس كوتاه درباره‌ ديرين‌شناسي، قطاري كه در بعد چهارم گم شد و نظريه‌ نسبيت در مساله‌ها و تمرين‌ها اشاره كرد.

اين رياضي‌دان پر تلاش هم‌چنين از سال 1325 تاكنون حدود يك هزار مقاله در نشريات مختلف به ويژه نشريه‌هاي علمي و رياضي به چاپ رسانده است.

منبع :ایسنا

(خلاصه ی سال شمار زندگی استاد «پرویز شهریاری» در ادامه ی مطلب)

ادامه نوشته

درگذشت گوتفرید ویلهلم لایبنتز (Gottfried Wilhelm Leibniz)

۲۴ آبان ، مصادف با ۱۴ نوامبر

سالروز درگذشت گوتفرید ویلهلم لایبنتز

(Gottfried Wilhelm Leibniz)

شناسنامه
حیطه	ریاضیات، فیزیک، کیمیاگری، اخترشناسی، فلسفه طبیعی
دوره	سده هفدهم عصر روشنگری
مکتب	فلسفه غربی
زادروز	۱ ژوئیه ۱۶۴۶ (میلادی)
زادگاه	لایپزیگ، آلمان
تاریخ مرگ	۱۴ نوامبر ۱۷۱۶ (میلادی)
محل مرگ	هانوور، آلمان
امضا

گوتفرید ویلهلم لایب نیتس در سال 1646 میلادی در شهر لایپزیک آلمان به دنیا آمد. پدرش استاد فلسفه هایی از اخلاق در دانشگاه بود.
در حالی که از نبوغ سرشاری برخوردار بود، زبان یونانی را در کودکی فرا گرفت. در پانزده سالگی در زادگاه خود وارد دانشگاه شد و با آراء فلاسفه و دانشمندان بزرگی مانند فرانسیس بیکن، توماس هابز، دکارت، کپلر و گالیله آشنا شد. وی آراء فلسفی حکمت یونان و فلسفه مدرسی را نیز به خوبی فرا گرفت.
لایب نیتس در سال 1663 به ” نیا“ رفت و در آنجا ریاضیات خواند. سپس خود را وقف مطالعه علم حقوق کرد و در سال 1667 موفق به اخذ درجه دکتری در علم حقوق از دانشگاه آلتدورف گردید.
از آن پس وارد فعالیت های سیاسی شد، تا جایی که شغلی در دربار بدست آورد و پس از مدتی برای انجام ماموریتی سیاسی به پاریس فرستاده شد. او در این سفر با کسانی چون مالبرانش و آرنو آشنایی یافت.
کار علمی لایب نیتس، با فعالیت دولتی او به عنوان فرستاده ی سیاسی به پاریس مخلوط شده بود. در سال 1673 در انگلستان بود و در آن جا، ماشین حسابی را که خود او – بعد از آشنایی با ماشین حساب پاسکال – ساخته بود، در جامعه ی سلطنتی به نمایش گذاشت. بعد از آنکه به پاریس بازگشت، به عضویت جامعه ی سلطنتی انتخاب شد.

لایب نیتس تا سال 1676 میلادی در پاریس ماند و در آخرین سال اقامتش در این شهر توانست حساب بینهایت فرد را کشف کند که به همین خاطر شهرت زیادی به دست آورد و بعدها نیوتن نیز به طور جداگانه آن را به دست آورد.
لایب نیتس در بازگشت به آلمان با اسپینوزا ملاقات کرد. او قبلا با اسپینوزا مکاتبه داشت و در سال های بعد، فلسفه اسپینوزا را مورد نقد قرار داد.
وی، مردی بود که در رشته های مختلف مهارت و در فعالیتهای سیاسی و غیر سیاسی مختلفی شرکت داشت. چنانچه در سال 1682 مجله دانشوران را در لایپزیک تاسیس کرد و در سال 1700 نخستین رئیس انجمن علوم در برلین گردید که بعدا عنوان آکادمی پروس را یافت.
او حتی طرح هایی هم برای اتحاد میان مذاهب و دولت های مسیحی و تشکیل نوعی اروپای متحد داشت و برای این مقصود با چند تن از پادشاهان اروپایی هم ملاقات کرد، اما نتیجه ای نیافت.
لایب نیتس یکی از برجسته ترین مردان روزگار خود و از حمایت بسیاری از افراد برجسته برخوردار بود. اما سال های آخر عمرش به سبب بی اعتنایی که نسبت به او روا داشتند، رو به افول گرایید و به تدریج موقعیتش را از دست داد. وی در سال 1716 میلادی درگذشت.

لایب نیتس نخستین کسی بود که به اساسی بودن مفهوم نیرو پی برد و فلسفه خود را بر آن بنا کرد.
لایب نیتس، هم زمان با نیوتون و بدون رابطه با او، به آنالیز ریاضی معاصر – حساب دیفرانسیل و انتگرال – دست یافت.
او مقدمات نظریه ی دترمینان ها را، که ضمن حل دستگاه های درجه اول چند مجهولی پدید آمده بود، طرح ریخت. لایب نیتس، به جز این ها، کار های زیادی درباره ی ویژگی های منحنی ها و تجزیه ی تابع ها به رشته دارد که منجر به نتیجه گیری های مهمی شد.از آثار او می توان به مونادولوژی و گفتار در مابعدالطبیعه اشاره کرد.

خصوصیاتدرباره خصوصیات شخصی لایب نیتس، اکهارت نقل می کند که میانه قامت بود با سری نسبتاً بزرگ، موهای قهوه ای تیره، چشمانی ریز اما نافذ.
نزدیک بین بود اما در خواندن مشکلی نداشت و خودش بسیار ریز می نوشت. ریه هایش قوی نبودند، صدای زیر اما واضحی داشت، هرچند حروف حلقی را به دشواری تلفظ می کرد. شانه هایش پهن بود و همیشه با سری خمیده به جلو راه می رفت، طوری که شبیه گوژپشت ها به نظر می رسید.
لاغر بود و پاهایی خمیده داشت. برنامه های منزلش (اگر بشود آنها را «برنامه» نامید) بسیار نامنظم بود. ساعات خاصی برای صرف غذا نداشت، اما وقتی در ضمن مطالعه فرصت مناسبی پیش می آمد، در پی چیزی برای خوردن می فرستاد. یک بار به خواستگاری رفت (در پنجاه سالگی)، اما خانم وقتی را صرف تامل کرد و (به قول فونتنل) «این امر به لایب نیتس هم فرصت تامل داد و او هرگز ازدواج نکرد». کم ولی خوب می خوابید: اغلب، شب را در صندلی اش می گذراند و گاهی تا چند روز در آن می ماند. این کار به او امکان می داد که کارهای زیادی بکند اما به بیماری منجر شد و او بیزار از پزشکان، برای معالجه کارهایی کرد که بیشتر «پهلوانانه» و خطرناک بود تا عاقلانه.

از مراوده با مردمانی از هر نوع و با هر وضع لذت می برد و معتقد بود همیشه می تواند حتی از جاهل ترین افراد چیزی بیاموزد. «همواره همراه سقراط آماده آموختنم».اکهارت می گوید: «او از همه کس به خوبی سخن می گفت و از هر چیز بهترین می ساخت» اغلب افتخار می کرد که خودآموخته است و لذا قادر است از تسلیم شدن به دانش سطحی و قالبی دوری کند و راه خود را برود. زیرا همواره (به قول خودش) «مشتاق آن بود که در همه چیز غوری عمیق تر از معمول کند و چیزی تازه بیابد».
دیدرو می گوید: «وقتی انسان خود را می نگرد و استعدادهای خود را با لایب نیتس می سنجد، وسوسه می شود که کتاب ها را پرت کند و گوشه پنهانی از عالم بجوید که در آن بتواند با آرامش بمیرد. ذهن این مرد دشمن بی نظمی بود: آشفته ترین چیزها در حضور او ترتیب می یافت. او دو صفت بزرگ را که تقریباً ناسازگارند با هم جمع کرده بود: روحیه کشف و روحیه داشتن روش و مطالعه بسیار مشخص و متنوع که از رهگذر آن به شناخت اموری بس متنوع و مختلف دست می یافت که سبب تضعیف هیچ یک از آن دو صفت نمی شد.
او فیلسوف و ریاضیدان بود به کامل ترین معنایی که این کلمات می توانند داشته باشند».

تمبرهای یادبود گوتفرید لایبنیتس - جمهوری فدرال آلمان